In de categorie ‘Experience’ delen we onze ervaringen over attractieparken, dierenparken of andere attracties. Wat je hier gaat lezen, is een persoonlijke ervaring, gebaseerd op een momentopname tijdens een bezoek aan het Dolfinarium in Harderwijk.
Het zal mij niets verbazen als mijn laatste bezoek aan het Dolfinarium in Harderwijk ongeveer dertien jaar geleden was. Vroeger kwam ik er regelmatig met mijn 3-parkenpas (abonnement op Walibi, Hellendoorn en Dolfinarium), maar de tijden zijn veranderd. Tenminste, dat zou je denken. Het park ligt regelmatig onder vuur vanwege de combinatie van dieren en entertainment. Ik heb mij dan ook altijd afgevraagd wat dit door de jaren heen met het park heeft gedaan. Zijn de shows er nog? Is het nog steeds een spektakel in het DolfijndoMijn? Met deze vragen in gedachten en het onderbuikgevoel dat het park weleens in zijn laatste fase van zijn bestaan zit, vond ik dat het tijd was om nog één keer naar het Dolfinarium af te reizen.
Na al die jaren was de boulevard tegenover de ingang van het Dolfinarium flink onder handen genomen. Het was niet meer mogelijk om bij de ingang te parkeren zoals vroeger. Er was wel een parkeerplaats aanwezig, maar hier konden we maar twee uur staan. Nu weet ik nog wel dat het Dolfinarium niet geheel dagvullend was, maar zeker wel langer duurde dan twee uur. Enigszins verbaasd lag de parkeerplaats van het park een stuk verder weg van de ingang. Na een wandeling van tien minuten kwamen we aan bij het park, werden we via de gastenservice binnengelaten en stonden we na al die jaren eindelijk weer eens in het park.
Na een rondje te hebben gelopen, vielen mij een aantal dingen op. Het park zag er nog precies hetzelfde uit sinds mijn laatste bezoek. De tijd leek hier als het ware stil te hebben gestaan. De bekende tentjes, indeling, bewegwijzering en de algehele uitstraling, zo had ik het Dolfinarium dertien jaar geleden ook achtergelaten. De staat van het houtwerk en het algemene onderhoud in het park lijken hier tegenwoordig wel op een laag pitje te staan.
We waren er op een doordeweekse dag en het viel dan ook meteen op hoe rustig het in het park was. Van een bruisend park, zoals ik mij kan herinneren, was op dat moment geen sprake. Ik ga ervan uit dat het in de weekenden een stuk drukker is, anders zou het park nauwelijks kunnen voortbestaan.
Show of presentatie?
We besloten elke ‘show’ te bekijken. Ik noem het dan wel shows, maar dat is iets waar het Dolfinarium van is afgestapt. En dat laten ze ook duidelijk weten door te benadrukken dat het hier om presentaties gaat. Deze presentaties zijn overigens flink korter dan ik mij kan herinneren. Wat vroeger nog doorging als show van 20 á 30 minuten, gaat tegenwoordig door het leven als een presentatie van nog geen 10 minuten. In het kader van dierenwelzijn vind ik dit dan ook een goede ontwikkeling. Zo was het dus ook bij het Dolfijnendelta. De vele sierlijke sprongen en andere trucjes van de dolfijnen hebben plaatsgemaakt voor een presentatie die bestaat uit informatie over de dieren. De dolfijnen laten zich nog wel zien en zo nu en dan laten ze hun skills zien in de lucht, maar dit is niet meer het hoofddoel van de presentatie.
En zo gaat het eigenlijk bij elke locatie in het park. Het entertainment is voor een groot deel verdwenen, waardoor het Dolfinarium zich nu voornamelijk richt op educatie. De dieren zijn gewoon te zien en de informatie over de dieren blijft interessant, maar er zit geen spektakel meer aan vast. Het park lijkt zich er duidelijk van bewust te zijn dat het onder een vergrootglas ligt. Misschien is dat ook wel de reden dat het park zich telkens lijkt in te dekken zodra de dieren iets op commando doen.
DolfijndoMijn
Het middelpunt van dit park was en is nog steeds het DolfijndoMijn. Hier werd lang geleden de show Aqua Bella opgevoerd, maar dat niveau is in mijn ogen nooit meer gehaald. De huidige ‘show’ heet Oceanica en dit is zonder twijfel de slechtste show die hier ooit heeft gedraaid. Het moge duidelijk zijn dat ook dit draait om educatie, maar er zit geen vaart achter en het voelt allemaal een beetje suf aan. Hier ben ik van mening dat educatie juist helemaal niet suf hoeft te zijn. Ook zonder veel gebruik van de dieren kun je een boeiende show neerzetten. Helaas gebeurde dat niet.
Conclusie
De tijd heeft in het Dolfinarium niet stilgestaan, maar tegelijkertijd ook weer wel, gek genoeg. Alles wat je over het park kent van vroeger staat er nog. Hier zit echter wel een grote ‘maar’ aan vast: Het entertainment is er bijna niet meer en de algehele kloppende beleving waardoor ik vroeger het Dolfinarium bezocht, ontbreekt compleet. Door de suffe presentaties en het verantwoorden van de gedragingen van de dieren, voelde een dagje Dolfinarium niet meer als een kloppende beleving aan. Het voelde aan als een bij elkaar geraapte verzameling van ouderwetse dierentuinpresentaties en ik ben heel benieuwd wat de gemiddelde bezoeker hiervan vindt. De tijden zijn veranderd waardoor ik er met het oog op dierenwelzijn anders naar ben gaan kijken. Ik vond het interessant en ben ook blij dat het park iets heeft gedaan met de geleverde kritiek van buitenaf. Tegelijkertijd voelt het toch ondermaats aan en miste ik de juiste, hedendaagse educatieve beleving wat mensen richting het park zou kunnen trekken. Mijn onderbuikgevoel zei vooraf al dat het Dolfinarium in de laatste fase van zijn bestaan zit. Na mijn bezoek denk ik er eigenlijk nog steeds zo over. Ondanks alles ben ik toch een beetje weemoedig dat ik het Dolfinarium eindelijk weer eens heb bezocht. Nu heb ik het eindelijk allemaal weer eens met eigen ogen kunnen aanschouwen, waardoor ik nu mijn eigen mening heb kunnen vormen over dit park. En daarbij weet ik nu vrijwel zeker dat dit mijn allerlaatste bezoek aan het park is geweest.
Meer experiences lezen? Klik dan hier.
Wist je dat Backseaters ook een eigen Discord server heeft? Praat hier lekker mee over alle nieuwtjes en ontwikkelingen en mis niets.
