[Experience] Fright Factory doet waar het goed in is, maar met minder schrikeffecten

In de categorie ‘Experience’ delen we onze ervaringen over attractieparken, dierenparken of andere attracties. Wat je hier gaat lezen, is een persoonlijke ervaring, gebaseerd op een momentopname tijdens een bezoek aan horror-experience Fright Factory in Alphen aan den Rijn.

Wel of niet, wel of niet… Zo ging mijn gedachte wel vaker in aanloop naar Fright Factory. Door andere plannen werd het wat onzeker, maar na een gaatje gevonden te hebben, gingen we dan toch vanaf de Tilburgse Kermis door richting Alphen aan den Rijn. De vorige editie vond plaats op een nieuwe locatie en was bijzonder goed bevallen. Heb je dat experience-artikel nog niet gelezen? Klik dan hier. De locatie van deze editie was ongewijzigd en dus reden we weer richting het oude pand wat in zijn vorige leven de thuisbasis was van een autogarage, wat ik mij heb laten vertellen.

De editie had als thema ‘Archives of the lost souls’ waarbij het zogeheten ‘dark web’ centraal stond. We betraden het pand deze keer niet via de voorzijde, maar juist via de achterzijde. Om elke scène te betreden werd ons een tablet met de algemene voorwaarden voorgehouden. We klikten er allemaal vluchtig op zonder alles goed gelezen te hebben. Wat iedere keer volgde, waren interactieve en theatrale scènes. Zo belandden we in een grimmige pokersetting, waar we deelnamen aan een pokerachtig kaartspel waarbij we fiches konden inzetten. Wel moesten we even tussendoor een QR-code scannen om te bevestigen. Uiteraard was er geen tijd om de informatie achter deze code te lezen. Ik bewaarde de link om dit achteraf alsnog te lezen, puur uit interesse.

De krochten van het internet

We kwamen bijzondere scènes tegen waar toch telkens wel een duistere sfeer overheen hing. Een halloween-ervaring is namelijk niet compleet zonder een gestoorde chirurg. Die zat er deze keer ook in. Ik nam plaats in een stoel en er werd een vers vleesmasker tegen mijn gezicht gehouden waardoor ik er gelijk beter uitzag. Gelukkig mocht ik wel verder, maar wel met een bebloed gezicht door dat masker. Beauty comes with a price. De volgende ruimte hing vol met krantenknipsels van allerlei gebeurtenissen, waar een toch wel gestoorde persoon bezig was met een onderzoek. Later bleek dat hij behoorlijk wat complottheorieën had. Zo werd niet alleen de overheid gewantrouwd, maar waren aliens ook ineens de normaalste zaak van de wereld. Gelukkig was hij goed voorbereid want we werden allemaal voorzien van een aluminium antenne hoedje. Ons zullen ze in ieder geval niet pakken!

Vervolgens kwamen we oog in oog met een soort van Dr. Frankenstein die mensen hield en hen dierlijke uiterlijkheden gaf. Zijn opgesloten ‘huisdier’ brak uit, maar na het ons stilhouden en een kleine afleiding van dit beest konden we veilig onze weg weer vervolgen. We troffen erna al gauw een vrouw aan, zittend op bed, die overstuur, angstig en verward leek te zijn, ze sneed zichzelf. Het werd al snel duidelijk wat daar de oorzaak van was, ze werd namelijk geterroriseerd door het Momo-figuur die onder het bed vandaan kwam. Ze deed waarschijnlijk mee aan de Momo Challenge.

Verder bevatte deze editie ook een knipoog naar de vorige editie. Namelijk de terugkeer van een poppenmaker, die we natuurlijk kennen uit de poppenfabriek van de familie Marcheva. Hij probeerde vooral geld te verdienen door levensechte poppen te verhandelen. Na een slecht aflopende onderhandeling en een gedachte van dat het niet vreemder kon worden, belandden we in een opvallende spelshow met een draaiende camera. Er werd online content gemaakt en door een draai aan het rad te geven werd het lot van een slachtoffer bepaald. Zo werd niet alleen haar tong verwijderd, na de eerste slinger aan het rad, maar werd na de tweede spin een hongerige rat in een emmer voor haar buik gebonden waardoor de rat via haar buik een weg uit de benarde situatie kon eten. Jawel, je leest het goed.

En zo ontdekten we de schaduwrijke krochten van het internet. Aan het einde van de experience werden we ook nog eens met de neus op de feiten gedrukt. Zo werd ons toen pas duidelijk welke voorwaarden we allemaal onbezonnen hadden geaccepteerd. De les om zomaar alles te accepteren zonder daadwerkelijk te hebben gelezen waarmee je akkoord gaat, kwam dan ook hard aan. Ofwel, klik online niet zomaar klakkeloos op de accepteren-knop, want je kan daardoor dus zomaar dingen toezeggen die grote consequenties kunnen hebben.

Conclusie

De experience was zeker niet eng en schrikmomenten zaten er eigenlijk ook niet echt in, maar het was verhalend en bleef wel boeien. De meeste acteurs konden namelijk goed hun rol overbrengen waardoor het gelijk geloofwaardig werd. Al had ik ook niks anders verwacht, gezien de vorige edities. Het enige wat ik wel wat miste, en dat is een persoonlijke voorkeur, was het gebrek aan echte schrikmomenten. De experience was nu eerder een spannende film in plaats van een enge film. Maar ook dat soort films kunnen gewoon goed in de smaak vallen. Daardoor geef ik de voorkeur aan de vorige editie, maar heb ik wel genoten van waar Fright Factory goed in is: een verhaal vertellen door middel van geloofwaardige personages. Ik zeg het elke keer en doe dat ook nu weer: je krijgt enorm veel waar voor je geld. Voor slechts vijf euro word je meegenomen in een verhaal dat je voorlopig niet loslaat. Ja, ik ben blij dat ik alsnog de tijd heb gevonden om richting Fright Factory af te reizen.

Trouwens, de edities lijken elkaar steeds af te wisselen in engheid. Kijkend naar de vorige edities, kregen we meer scares in het voorjaar en meer theater in de zomer. Toeval of een stiekem bewuste afwisseling? Ik kijk in ieder geval uit naar de volgende editie en dan zullen we het vanzelf wel gaan zien.

Meer experiences lezen? Klik dan hier.