[Experience] Halloween in Drouwenerzand is bizar, goor en bijzonder sfeervol

In de categorie ‘Experience’ delen we onze ervaringen over attractieparken, dierenparken of andere attracties. Wat je hier gaat lezen, is een persoonlijke ervaring, gebaseerd op een momentopname tijdens een bezoek aan de tweede avond van Lost in the Park in Drouwenerzand Attractiepark.

Het zal je vast niet zijn ontgaan: Drouwenerzand en De Waarbeek zijn inmiddels in handen van dezelfde eigenaar. Na een ietwat teleurstellende Halloween-editie van Drouwenerzand in 2024 was ik enorm benieuwd hoe Halloween er dit jaar uit zou zien. Het concept Lost in the Park zou namelijk niet alleen in De Waarbeek plaatsvinden, maar nu ook in het Drentse attractiepark. Ik kan alvast verklappen: dit jaar viel het zeker niet tegen.

Halloween in Drouwenerzand richt zich vooral op families met kinderen die wel van een beetje spanning houden. Je moet het evenement dus niet bezoeken met de verwachting dat je er pure horror zult beleven. Dat maakt het er echter niet minder leuk op, want er is echt genoeg spanning te vinden.

Met de komst van Lost in the Park heeft het park een duidelijke kwaliteitsverbetering doorgemaakt. De opzet is grotendeels hetzelfde, maar het geheel oogt net wat gelikter. Bovendien is er meer keuze uit hapjes en drankjes. De zones zagen er sfeervol uit en de scare actors deden hun best om er een griezelig, maar toch gezellig feest van te maken.

Spookhuizen

Het hoogtepunt was zonder twijfel het spookhuis Lost in the Movies. Dit huis verving twee eerdere spookhuizen, waardoor het een extra lange experience werd. Ik vond het huis goed in balans en, in tegenstelling tot vorig jaar, was duidelijk te zien dat er deze keer meer aandacht aan was besteed. De scènes waren leuk aangekleed, de scares werden op sommige momenten verrassend goed uitgevoerd en het niveau bleef gedurende de experience constant. Soms zie je dat het niveau van spookhuizen wat afneemt naarmate je verder komt, maar daar was bij Lost in the Movies geen sprake van. De basis staat er nu en de organisatie kan hier de komende jaren alleen maar meer op voortbouwen.

Aan de andere kant van het park lag het spookhuis Lost in the Zoo, op de plek van het voormalige ‘heksenhuisje’. En wat ik stiekem hoopte, gebeurde ook: het huis is langer gemaakt. De sfeer van het oude huisje was al goed, maar nu gebeurde er meer buiten. Op een bepaald punt moest je zelfs een tent in die volledig donker was van binnen. Met behulp van een touwtje wist je uiteindelijk de uitgang te vinden. En dat was maar goed ook, want je was daar niet alleen… De uitgang van het spookhuis lag dit jaar naast attractie Freak Out. Al met al een leuke en geslaagde upgrade.

Rikus Vreetschuur

Nieuw dit jaar, en waarschijnlijk eenmalig, is Rikus Vreetschuur. Een experience die zo bizar is als de naam al doet vermoeden. In deze dinner experience gaat alles nét even anders dan je gewend bent. In een knusse, maar enigszins ongemakkelijke setting zit je aan een zespersoonstafeltje dat net genoeg ruimte biedt voor een hapje en een drankje. Verwacht hier geen service: je wordt er lichtelijk belachelijk gemaakt, het personeel heeft hygiëne allesbehalve hoog in het vaandel staan en je eet wat de pot schaft. En na het schrijven van het woord ‘pot’ kan ik daar niet meer normaal aan denken, maar daar kom ik zo nog op terug.

Rikus Vreetschuur duurde ongeveer een uur. Terwijl je aan tafel zat, werd er een showprogramma opgevoerd dat tegelijk grappig, bizar en ronduit fout was. Verschillende acts volgden elkaar op, en soms werd het publiek erbij betrokken.

Op het menu stond nasi met saté, en eerlijk is eerlijk: dat smaakte verrassend goed. Het enige nadeel was dat het eten nog net niet op tafel werd gesmeten. Er werd bovendien verwacht dat je je bord leeg at, ook als het personeel (met weinig hygiënische handelingen) nog wat extra opschepte. Bestek was er niet; je moest dus met je handen eten. Gelukkig lagen er handschoenen op tafel, maar makkelijk werd het er niet van.

En toen kwam het toetje. Of nou ja, toetje… Dat werd rechtstreeks geserveerd uit een volle WC-pot. Met een grote lepel werd de bruine substantie, die verdacht veel leek op chocoladevla met stukjes, uit de pot geschept en in je schaaltje gesmeten. Dat schaaltje leek overigens meer op een voederbakje voor een hond of kat. En ook hier was er geen lepel te bekennen.

Rikus Vreetschuur was een bijzondere beleving die absoluut de moeite waard was. Het uur vloog voorbij en we hebben ons uitstekend vermaakt. Het eten werd ons niet makkelijk gemaakt, maar het entertainment maakte alles goed. Je moest alleen geen smetvrees hebben, want dan had je echt een probleem gehad.

Conclusie

De organisatie heeft een sfeervol en goed opgezet evenement neergezet, waarbij de passie en het plezier er duidelijk van afdroop. Van de scare actors in de zones hoef je niets heel groots te verwachten. De echte spanning bevindt zich vooral in de spookhuizen, en dat is helemaal prima. Zo kun je als bezoeker zelf bepalen hoe eng je de avond wilt maken.

Wat mij betreft zou het leuk zijn als de scare actors zich aan het einde van de avond verzamelen bij de uitgang van het park. Zo kunnen ze bezoekers letterlijk het park uitjagen en hoeven zij zich niet te vervelen in de lege zones. Altijd een leuke afsluiter van de avond.

Lost in the Park is een gezellig regionaal evenement dat zeker de moeite waard is om te bezoeken. Voor pure horror moet je ergens anders zijn, maar de typische Halloweensfeer spat er vanaf. En daar blijf ik van houden.

Meer experiences lezen? Klik dan hier.