Deze review is geschreven vanuit mijn oogpunt en is een momentopname die gebaseerd is op de eerste draaiavond van de Fright Factory.

Op vrijdag 28 april bezocht ik de Fright Factory van organisator Fantasie Compagnie in Alphen aan den Rijn. We kregen een extractiepunt waar we ons moesten verzamelen. Dit vond plaats op een wat afgelegen parkeerplaats. Een busje kwam voorrijden en na een korte intro moesten we instappen en de gehele rit geblinddoekt ervaren. Na een wilde rit, scheurend door de bochten en stuiterend over de drempels kwamen we aan op de eerste bestemming. Na het afdoen van de blinddoek zag ik tot mijn grote verbazing dat we middenin een opslagpand waren aanbeland.

Mysterieuze koffer

Onze opdracht was duidelijk; een koffer jatten en mee terugnemen naar het busje. De lange smalle gangen, de tientallen deuren met daarachter een opslag straalde zoveel sfeer en een beetje creepyness uit waardoor decoratie totaal niet nodig was. Al snel kwamen we aan bij een openstaande opslagruimte en daar zat een persoon met de koffer. We zochten samen naar zijn vriendin en daar om het hoekje stond ze dan. Maar ze was gehandboeid en vertoonde zombietrekjes. De koffer bleef onopgemerkt achter en we besloten hem te pakken. Ineens werd de persoon aangevallen en tegen de grond gewerkt waarna wij een sprintje trokken richting de bus. De koffer hadden we in handen, de blinddoeken gingen weer om en we reden met een rotgang weer weg.

Wat was dit een goede en sfeervolle scene zeg. Er zat overtuiging in het spel en de omgeving maakte het plaatje alleen maar compleet. Zowel de heen- als terugreis zaten we opgeteld best lang geblinddoekt in de bus. En dat gaf mij automatisch de tijd om over bepaalde dingen na te denken. Zo snap ik de gedachte achter het blinddoeken heel goed. Echter wordt dit niet verder toegelicht in het verhaal. Al is het maar om te zeggen ‘We gaan naar een geheime locatie waarvan jullie de route niet mogen weten’. Het is maar detail maar het kan je verhaal best versterken. En datzelfde geldt ook voor het stelen van de koffer. Waarom moeten we die koffer stelen en wat wordt er verder mee gedaan? Na het wegrijden wordt daar verder geen aandacht meer aangegeven. Dit had bijvoorbeeld op de terugweg toegelicht kunnen worden door de chauffeur of bijrijder(st)er. Nu was het vooral de rit uitzitten en wachten tot we konden uitstappen.

Het kamp

Het tweede deel van de experience vond plaats in en rondom het poppodium. En dit kende ik nog van mijn eerste bezoek. Na het verlaten van de bus worden we ontvangen door de kampleider. Na een controle op besmettingen/virussen werden we veilig bevonden. We trokken verder het kamp in en na wat interactie was ik de uitverkorene om de tent te betreden voor een extra check. De ietwat vreemde personen kwamen met wat testjes en daaruit bleek dat ik weleens degene kon zijn die zij zochten. Ik kreeg een zak over mijn hoofd en werd een paar ruimtes verder begeleid. Tijdens deze begeleiding werd ik helaas wel uit het verhaal gebracht. Ik kon gewoon nog prima door de zak kijken en zag wat scare actors achter de bar hangen die deels uit karakter waren. Eenmaal bij de scene aangekomen werd de zak van mijn hoofd getrokken. Ik moest plaatsnemen in een stoel. Hier kreeg ik een facelift van 2 karakters die de operatie alles behalve volgens het boekje uitvoerde. De stijl deed mij een beetje denken aan The Clinic in Walibi Holland. De ‘show’ vond dus grotendeels boven je plaats. Het was zeker wel een interessante scene waarbij ik werd aangeraakt en beide heren overtuigend speelde.

Na de operatie kwam de rest van mijn groepje de scene binnenlopen waarna ik weer kon samenvoegen. Wat er dus allemaal heeft plaatsgevonden waardoor de rest nu ook in deze scene was beland, dat werd mij niet duidelijk. En ergens vond ik het ook wel jammer dat ik die scene zelf niet heb meegemaakt. Aan de andere kant, ik heb dan wel weer een individuele behandeling gekregen wat de rest niet heeft meegekregen. En dat maakt deze experience voor herhaling vatbaar omdat je een volgende keer zomaar weer wat anders kan beleven. Terug naar de scene. Er brak een zombie uit zijn kooi, er werden mensen aangevallen en we kregen een smerig goedje over onze handen gesmeerd waarmee we de uitgebroken zombies op afstand konden houden. Eenmaal buiten kwamen er nog meer zombies tevoorschijn. Dit was de finalescene, want na onze ontsnapping stonden we buiten de hekken en was de experience voorbij.

Conclusie

De Fright Factory vond ik een hele verbetering met 2 jaar geleden toen ik het event voor de eerste keer bezocht. Verhaaltechnisch zat het leuk in elkaar, de spelers hadden er zichtbaar zin in en aan het einde van de rit krijg je gewoon enorm veel voor de goedkope prijs van 5 euro. Ik miste qua verhaal nog wel het een en ander en merk daarbij dat dit toch aan mij knaagt. Al met al heb ik gewoon een hele leuke avond gehad.